Istorijski razvoj uređenja vodnog režima zemljišta primenom odvodnjavanja i navodnjavanja u Vojvodini

Do početka XVIII veka oko 50% površina u Vojvodini bilo je ugroženo vodom, od poplava reka koje protiču kroz ovo područje, od unutrašnjih voda i visokih podzemnih voda. Regulisanjem toka reka, odbranom od poplava i odvodnjavanjem, od početka XVIII veka do danas, površine su postepeno oslobađane od suvišnih voda i pretvarane u plodne njive. Danas se u Vojvodini, za potrebe poljoprivrede, može koristiti oko 2 miliona ha odnosno oko 92% ukupne teritorije. Početak uređenja vodnog režima zemljišta u Vojvodini, izgradnjom hidromelioracionih sistema i objekata, prema dostupnim dokumentima, smatra se 1728 godina, izgradnjom prvog odvodnog i plovnog begejskog kanala. Izgradnjom Hidrosistema Dunav-Tisa-Dunav, jednog od najvećih poduhvata ove vrste u svetu, stvoreni su svi uslovi za primenu odvodnjavanja i navodnjavanja na većem delu površina Bačke i Banata. Sredinom XIX veka, intenzivno su građeni nasipi na obalama reka za odbranu od poplava. Sistemi za odvodnjavanje i uređenje vodnog režima zemljišta građeni su u poslednjoj četvrtini XIX i u XX veku. Navodnjavanje u Vojvodini počinje krajem XIX veka, izgradnjom prvih sistema na oko 43 ha. Izgradnja na većim površinama odvija se tek posle drugog svetskog rata. Površine pogodne za primenu navodnjavanja u Vojvodini, bez predhodno većih ulaganja na uređenju zemljišta, iznose oko milion hektara. Za 50% ovih površina obezbeđena je voda iz Hs DTD.